poniedziałek, 27 czerwca 2022

Jak uprawiać brukiew?



Nasiona brukwi wysiewamy bezpośrednio do gruntu w kwietniu w rzędy oddalone od siebie o 50  cm, natomiast w rzędzie co 15 do 20 cm. Druga metoda polega na wysiewie nasion na rozsadniku w połowie kwietnia po czym po upływie ok. 6 tygodni, gdy rozsada ma kilka liści właściwych przesadzamy na miejsce stałe zachowując podobną rozstawę 50x20 cm.

poniedziałek, 7 marca 2022

Uprawa Sansewierii w domu

Sansewieria to roślina wytrzymała niemal na wszystko: nie straszne jej suche i zanieczyszczone powietrze, wysoka temperatura i słońce, częste zmiany otoczenia, niedostatek wody – bez podlewania poradzi sobie nawet miesiąc. Jedyne czego nie lubi to zbyt wilgotne podłoże. Sansewieria ma długie, ozdobne liście i wiele ciekawych, dekoracyjnych odmian.

POCHODZENIE, WYSTĘPOWANIE, ODMIANY Sansewieria to roślina, która pochodzi z tropikalnych rejonów Afryki – można ją spotkać na równiku oraz w południowej części kontynentu. Rośnie także w gorących i wilgotnych lasach Azji. Dobrze sobie radzi w podłożu suchym i kamienistym, a także w pełnym słońcu. Sansewieria została odkryta w połowie XVIII wieku przez włoskiego arystokratę z Neapolu: Raimondo de Sango – księcia Sanseviero – i właśnie od nazwy tej miejscowości pochodzi nazwa rośliny. Inna nazwa stosowana w Polsce to wężownica. Obecnie znanych jest aż siedemdziesiąt gatunków sansewierii, jednak jako ozdobną roślinę doniczkową uprawa się głównie dekoracyjne odmiany sansewierii gwinejskiej (Sansevieria trifasciata), która pochodzi z zachodniej części Afryki.

WYGLĄD Sansewieria to sukulent, który potrafi gromadzić wodę w liściach. Posiada płożące kłącze, z którego wyrastają bezogonkowe, mięsiste, grube liście. Liście mają maksymalnie 7 cm szerokości, ale mogą dorastać do około 40-80 cm (niektóre osiągają długość nawet 1,5 m). Listki odmian karłowych mają około 25-30 cm długości.

https://www.leroymerlin.pl/ogrod/swiat-roslin/uniwersalna-sansewieria,e4388,l2724.html

niedziela, 6 marca 2022

Siewy marcowe 2022

Wojna wojną, ale jeść trzeba. sklepy będą niebawem puste, trzeba zabezpieczyć wyżywienie na kolejne miesiące. Dzisiaj posiałam kolejną partię papryki słodkiej i ostrej. W sumie całkiem sporo. Mieszam nasiona z torebek z nasionami zbieranymi przeze mnie, bo te zbierane przeze mnie są świeże, a te z torebek nie bardzo - nie mam pewności, że wykiełkują, więc wolę mieszać, aby nie zmarnować miejsca w doniczkach i pudełkach. Kapusta wykiełkowała. Nie wszystka - dopiero kilkanaście kiełków pokazało się.

Posiałam także pora wczesnego. Oczywiście wszystko w doniczkach w domu :)

Już mi się nie chce siać, bo zrobiło się poźno i jestem zdeczko znużona. Parę godzin gawędziłam z Turczynkami, bo to miłe, otwarte dziewczyny i zrobiło się późno. Jeszcze się spróbuję zmobilizować, aby dzisiaj jak najwięcej posiać. Może zrobię sobie przerwę na herbatę i ciasto? Indianka

Uprawa kalanchoe

Kalanchoe preferuje podłoże przepuszczalne i próchnicze (pH od 6 do 6,5). Ziemię ogrodniczą warto wymieszać z gruboziarnistym piaskiem (w proporcji 1:1). Kalanchoe nawozimy w okresie od maja do sierpnia, mniej więcej dwa razy w miesiącu.

Odczyn gleby ma dla roślin ogromne znaczenie. Większości roślin najbardziej odpowiada odczyn gleby od lekko kwaśnego do obojętnego, co określa wartość pH 6,0-7,0 (choć niektóre lubią tylko kwaśną glebę, np. rośliny wrzosowate). W takim podłożu rozwijają się pożyteczne mikroorganizmy, a składniki mineralne są w postaci przyswajalnej dla roślin.

Z kolei w glebie zbyt kwaśnej rozwijają się grzyby pleśniowe, a wiele minerałów tworzy nierozpuszczalne w wodzie związki chemiczne.

Na odczyn podłoża wpływa przede wszystkim ilość wapnia – im go więcej, tym ziemia jest bardziej zasadowa. Zawartość wapnia w glebie nie jest stała. Poza tym, że jest on pobierany przez rośliny, duża jego część przemieszcza się wraz z wodą w głąb gruntu. Z czasem ilość wapnia w ziemi maleje i staje się ona kwaśna. Efektem jest gorszy wzrost roślin i pojawienie się mchu na trawniku. Dlatego raz na kilka lat warto przeprowadzić proste badanie odczynu gleby, posługując się kwasomierzem.

Odczyn gleby lekko kwaśny lub obojętny Większość roślin uprawianych w ogrodach najlepiej rośnie w glebie o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym (pH 6,0-7,0). W takiej glebie rozwijają się pożyteczne mikroorganizmy, a składniki mineralne są łatwo dostępne dla korzeni roślin. W glebie zbyt kwaśnej giną pożyteczne bakterie i rozwijają się grzyby pleśniowe, a wiele minerałów tworzy nierozpuszczalne w wodzie związki chemiczne.

Odczyn gleby zasadowy Niektóre rośliny wolą gleby zasadowe, czyli wapienne (pH 7,0-8,0), jednak rośliny takie są z reguły tolerancyjne i dobrze rosną również na glebach o pH 6,0-7,0. Bardziej wymagające są rośliny, które lubią środowisko kwaśne – posadzone w złym podłożu źle rosną i żółkną.

Odczyn gleby kwaśny Gleb kwaśnych (pH 5,0-6,0) potrzebują: hortensje i magnolie, a gleb bardzo kwaśnych (pH 4,0-5,5): azalie, borówki, golterie, kalmie, pierisy, różaneczniki, wrzosy, wrzośce.

Kalanchoe - żywy bukiet w palecie barw
Pochodzenie nazwy botanicznej ma dwa wyjaśnienia: jedno powołuje się na chińskie określenie rośliny „jiāláncài”, a drugie na staroindyjskie „kalanka chaya”. Najbardziej znana jest pochodząca z Madagaskaru kalanchoe Blossfelda. Przywiózł ją do Europy w latach 30 ubiegłego wielu niemiecki hodowca Robert Blossfeld.

Kwiaty tego małego sukulenta były początkowo wyłącznie czerwone. Poprzez intensywną selekcję wygląd rośliny mocno się zmienił. Z luźno ułożonych drobnych kwiatków powstał gęsty parasol, w którym wciąż otwierają się nowe pąki. Otoczony liśćmi wygląda jak żywy bukiet. Duże sukcesy osiągnął ogrodnik również, jeśli chodzi o kolory kwiatów. Mają dziś kwiaty kalanchoe szeroką paletę barw: romantyczną biel i róż, słoneczne złoto i pomarańcz, jaskrawą czerwień, a ostatnio nawet lilowy fiolet.

Porowate domieszki mineralne, perlit i granulaty, wspomagają dopływ powietrza do korzeni, magazynują składniki odżywcze i wilgoć, ułatwiają odpływ nadmiaru wody. W sprzedaży często można spotkać sukulenty, w tym kalanchoe, w zwykłej ziemi torfowej albo kwiatowej zmieszanej z kilkoma kulkami styropianu. Takie podłoże powinno się jak najprędzej wymienić na bardziej odpowiednie.

Kalanchoe (żyworódka) - jakiego potrzebuje stanowiska? Kalanchoe preferuje jasne stanowisko przez cały rok. Latem może stać w miejscu jasnym do w pełni słonecznego na otwartej przestrzeni. Wiosną tylko nie wolno rośliny wystawiać gwałtownie na działanie promieni słońca. Intensywne promieniowanie UV może poparzyć liście sukulenta. Można to poznać po brązowych, nieregularnych plamach na liściach. Aby przyzwyczaić kalanchoe do słońca, trzeba wystawiać ją przez jeden-dwa tygodnie w półcień. Wystarczy trochę słońca ranem i przed wieczorem. Po tej fazie przygotowawczej można kalanchoe wystawić na odpowiednie słoneczne miejsce.

Kiedy temperatura w nocy zacznie spadać poniżej 10°C, przenosi się kalanchoe na jej miejsce w mieszkaniu, względnie od połowy października do chłodnego zimowiska.

Kalanchoe powinno mieć warstwę drenażową

niedziela, 5 września 2021

sobota, 14 sierpnia 2021

Nawłoć pospolita - opis, właściwości, zastosowanie

Nawłoć pospolita – w medycynie ludowej znana jako złotnik, złota rózga, złota dziewica, głowienka czerwona. Jest to gatunek rośliny wieloletniej, należącej do rodziny astrowatych. To bylina o rozgałęzionej łodydze, naprzemianległych wzniesionych liściach eliptycznych. W szczególności występuje w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. W Polsce zaś rośnie w całym kraju. Głównie można ją spotkać na nizinach, nizinach górskich, brzegach pól, pastwiskach, w lasach i zaroślach oraz w okolicy zabudowań.

Nawłoć pospolita - charakterystyka

Surowcem nawłoci pospolitej jest ziele, czyli nadziemne części kwitnącej rośliny. Są one gorzkie i posiadają cierpki smak. Jej łodyga natomiast dorasta do ok. 30-100 cm i okryta jest nielicznymi zaostrzonymi listkami. Liście przyziemne mają jajowaty kształt. Kwiaty są barwy żółtej, a na szczycie tworzą 1/3 długości pędu – wiechę. Najczęściej zbierane są w okresie od lipca do października. Ziele nawłoci pospolitej zbiera się podczas słonecznej pogody w pełni kwitnienia. Suszy się na siatkach lub wiesza w pęczkach w bardzo przewiewnym miejscu. Dzięki temu zachowuje swoją barwę i zapach. Najważniejsze, by temperatura otoczenia nie przekroczyła 40 st. C.

Zastosowanie nawłoci pospolitej

Głównie jako środek przeciwzapalny, do dezynfekcji, do opatrywania ran. Ponadto nawłoć pospolita działa: ściągająco, przeciwzapalnie, uszczelniająco na naczynia krwionośne, moczopędnie, a także przeciwzakrzepowo. Jej właściwości lecznicze wykorzystywane są od wieków w kuracji wielu schorzeń.

Surowiec nawłoci pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz żółci. Wspomaga leczenie zaburzeń trawienia (gazów, wzdęć, niestrawności czy problemów żołądkowych oraz jelitowych). Gotowym odwarem można przemywać rany na skórze czy podrażnione miejsca. Przyspiesza gojenie przez zmniejszanie krwawienia i ściągnięcie rany. Nadaje się również do płukania jamy ustnej oraz gardła. Posiada flawonoidy i saponinę, dzięki którym działa moczopędnie. Dzięki dużej ilości garbników i fenolokwasów dobrze oddziałuje na przewód pokarmowy, zapobiega nadmiernej łamliwości naczyń włosowatych.

https://www.medonet.pl/zdrowie,nawloc-pospolita---opis--wlasciwosci--zastosowanie,artykul,1727586.html

Syrop z nawłoci – Trochę Inna Cukiernia

Nawłoć kanadyjska i nawłoć późna są gatunkami inwazyjnymi, więc śmiało można je rwać, a warto rwać bo są bardzo zasobne w rutynę. Herbatki z nawłoci są polecane alergikom. Oprócz naparów można przygotować syrop i wykorzystywać go później jako dodatek do herbaty lub jako bazę do przygotowania lemoniady.

Syrop z nawłoci

pęk kwiatów nawłoci
cytryna
cukier (brązowy, kokosowy, palmowy)

Wybierajcie kwiaty, które ledwie się rozwinęły i mają jeszcze dużo pąków. Można też wykorzystywać liście, ale dla łagodniejszego smaku warto użyć samych kwiatów. Kwiaty zalać gorącą wodą, by je zakryć i odstawić pod przykryciem do wystudzenia. Odcedzić napar, dodać sok wyciśnięty z cytryny oraz cukier. Żeby syrop był trwały, cukru powinno być przynajmniej połowę wagi naparu (najlepiej tyle samo), ale po prostu dodajcie do smaku, ja wolę dać mniej, bo daje to większe pole manewru ze słodkością przy podaniu. Podgrzać do rozpuszczenia cukru i przelać do wyparzonych butelek. Można pasteryzować.

Nawłoć oprócz silnego działania przeciwutleniającego działa również moczopędnie i przeciwbakteryjnie. I ma bardzo fajny ziołowy smak.

Inne propozycje przepisów z kwiatami i z nawłocią znajdziecie w książce „Jadalne kwiaty" wydawnictwa Pascal.

https://trocheinnacukiernia.home.blog/2016/09/06/syrop-z-nawloci/

poniedziałek, 26 lipca 2021

Warzywa i zioła Indianki do surówki

Do surówki:
pietruszka, szczypior, sałata, ogórki, ogórki melonowe, rukola, majeranek, cukinia.

#ziele #zioła #DzikaKuchnia #warzywa #SuroweWarzywa #SurowaKuchnia #pietruszka
#pietruszka #szczypior #sałata #ogórki #OgórkiMelonowe #rukola #majeranek #cukinia.
#Czukty #RanchoNaMazurachGarbatych #RanchoRomanticaRebelle #GminaKowaleOleckie

Izabella INDIANKA Redlarska

wtorek, 20 lipca 2021

Ogórki kiszone z cyklu robię zapasy na zimę / Oddaszfartucha

SAŁATKA Z CUKINII NA ZIMĘ

Kiszona cukinia krok po kroku - 4 sprawdzone przepisy


Cukinię można zakisić tak samo jak ogórki – w solance, z dodatkiem czosnku i kopru. Receptura jest bardzo prosta. W ten sam sposób można przygotować kabaczki kiszone, sprawdzi się także kiszona dynia a nawet kiszone pomidory.

  • 2-3 cukinie,
  • 1 korzeń chrzanu,
  • 4 kwiatostany kopru,
  • 4 ząbki czosnku (lub tyle, ile wyjdzie słoików),
  • 1 l wody,
  • 1 łyżka soli,
  • kuleczki pieprzu.

Przygotowanie kiszonej cukinii warto zacząć od przygotowania słoików. Z podanego przepisu wyjdzie 4-5 słoików o objętości 0,5-0,6 l. Do kiszenia najlepiej wybrać cukinię młodą, o stosunkowo miękkiej skórze, ponieważ ona najlepiej się ukisi.

  1. Cukinię umyj, odetnij górę i pokrój na słupki (na pół w poprzek i każdą połówkę na ćwiartki lub ósemki).
  2. Rozpuść sól w wodzie.
  3. Ułóż słupki cukinii w słoikach. Dodaj kwiatostan kopru, ząbek czosnku i wsyp kilka ziarenek pieprzu.
  4. Zalej słoiki solanką i zakręć.
  5. Ustaw słoiki na ścierce i zakryj je ściereczką. Przez kilka dni słoiki mogą syczeć i puszczać wodę, później należy je przestawić w suche, chłodne miejsce.

ROBIMY OLEJ DZIURAWCOWY | SPACER ZIELARSKI Z BARBARĄ KAZANA | odc.3

Dziurawiec - roślina lecząca 99 chorób

Cukini już nie usmażysz! Zrób ten przepis, a wszyscy będą zachwyceni

https://youtu.be/zp8_rZQkrhQ 

Wersja po niemiecku i polsku.