Ogrody Indianki
Piękne, barwne i pachnące ogrody to moje marzenie. Między innymi dlatego kupiłam na Mazurach ziemię, by móc się na niej ogrodowo realizować. Kocham kwiaty, warzywa, owoce, zioła. Uwielbiam spędzać czas w ogrodzie i na moich pachnących, kwietnych łąkach...
poniedziałek, 27 czerwca 2022
Jak uprawiać brukiew?
poniedziałek, 7 marca 2022
Uprawa Sansewierii w domu
POCHODZENIE, WYSTĘPOWANIE, ODMIANY Sansewieria to roślina, która pochodzi z tropikalnych rejonów Afryki – można ją spotkać na równiku oraz w południowej części kontynentu. Rośnie także w gorących i wilgotnych lasach Azji. Dobrze sobie radzi w podłożu suchym i kamienistym, a także w pełnym słońcu. Sansewieria została odkryta w połowie XVIII wieku przez włoskiego arystokratę z Neapolu: Raimondo de Sango – księcia Sanseviero – i właśnie od nazwy tej miejscowości pochodzi nazwa rośliny. Inna nazwa stosowana w Polsce to wężownica. Obecnie znanych jest aż siedemdziesiąt gatunków sansewierii, jednak jako ozdobną roślinę doniczkową uprawa się głównie dekoracyjne odmiany sansewierii gwinejskiej (Sansevieria trifasciata), która pochodzi z zachodniej części Afryki.
WYGLĄD Sansewieria to sukulent, który potrafi gromadzić wodę w liściach. Posiada płożące kłącze, z którego wyrastają bezogonkowe, mięsiste, grube liście. Liście mają maksymalnie 7 cm szerokości, ale mogą dorastać do około 40-80 cm (niektóre osiągają długość nawet 1,5 m). Listki odmian karłowych mają około 25-30 cm długości.
https://www.leroymerlin.pl/ogrod/swiat-roslin/uniwersalna-sansewieria,e4388,l2724.html
niedziela, 6 marca 2022
Siewy marcowe 2022
Posiałam także pora wczesnego. Oczywiście wszystko w doniczkach w domu :)
Już mi się nie chce siać, bo zrobiło się poźno i jestem zdeczko znużona. Parę godzin gawędziłam z Turczynkami, bo to miłe, otwarte dziewczyny i zrobiło się późno. Jeszcze się spróbuję zmobilizować, aby dzisiaj jak najwięcej posiać. Może zrobię sobie przerwę na herbatę i ciasto? Indianka
Uprawa kalanchoe
Odczyn gleby ma dla roślin ogromne znaczenie. Większości roślin najbardziej odpowiada odczyn gleby od lekko kwaśnego do obojętnego, co określa wartość pH 6,0-7,0 (choć niektóre lubią tylko kwaśną glebę, np. rośliny wrzosowate). W takim podłożu rozwijają się pożyteczne mikroorganizmy, a składniki mineralne są w postaci przyswajalnej dla roślin.
Z kolei w glebie zbyt kwaśnej rozwijają się grzyby pleśniowe, a wiele minerałów tworzy nierozpuszczalne w wodzie związki chemiczne.
Na odczyn podłoża wpływa przede wszystkim ilość wapnia – im go więcej, tym ziemia jest bardziej zasadowa. Zawartość wapnia w glebie nie jest stała. Poza tym, że jest on pobierany przez rośliny, duża jego część przemieszcza się wraz z wodą w głąb gruntu. Z czasem ilość wapnia w ziemi maleje i staje się ona kwaśna. Efektem jest gorszy wzrost roślin i pojawienie się mchu na trawniku. Dlatego raz na kilka lat warto przeprowadzić proste badanie odczynu gleby, posługując się kwasomierzem.
Odczyn gleby lekko kwaśny lub obojętny Większość roślin uprawianych w ogrodach najlepiej rośnie w glebie o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym (pH 6,0-7,0). W takiej glebie rozwijają się pożyteczne mikroorganizmy, a składniki mineralne są łatwo dostępne dla korzeni roślin. W glebie zbyt kwaśnej giną pożyteczne bakterie i rozwijają się grzyby pleśniowe, a wiele minerałów tworzy nierozpuszczalne w wodzie związki chemiczne.
Odczyn gleby zasadowy Niektóre rośliny wolą gleby zasadowe, czyli wapienne (pH 7,0-8,0), jednak rośliny takie są z reguły tolerancyjne i dobrze rosną również na glebach o pH 6,0-7,0. Bardziej wymagające są rośliny, które lubią środowisko kwaśne – posadzone w złym podłożu źle rosną i żółkną.
Odczyn gleby kwaśny Gleb kwaśnych (pH 5,0-6,0) potrzebują: hortensje i magnolie, a gleb bardzo kwaśnych (pH 4,0-5,5): azalie, borówki, golterie, kalmie, pierisy, różaneczniki, wrzosy, wrzośce.
Kalanchoe - żywy bukiet w palecie barw
Pochodzenie nazwy botanicznej ma dwa wyjaśnienia: jedno powołuje się na chińskie określenie rośliny „jiāláncài”, a drugie na staroindyjskie „kalanka chaya”. Najbardziej znana jest pochodząca z Madagaskaru kalanchoe Blossfelda. Przywiózł ją do Europy w latach 30 ubiegłego wielu niemiecki hodowca Robert Blossfeld.
Kwiaty tego małego sukulenta były początkowo wyłącznie czerwone. Poprzez intensywną selekcję wygląd rośliny mocno się zmienił. Z luźno ułożonych drobnych kwiatków powstał gęsty parasol, w którym wciąż otwierają się nowe pąki. Otoczony liśćmi wygląda jak żywy bukiet. Duże sukcesy osiągnął ogrodnik również, jeśli chodzi o kolory kwiatów. Mają dziś kwiaty kalanchoe szeroką paletę barw: romantyczną biel i róż, słoneczne złoto i pomarańcz, jaskrawą czerwień, a ostatnio nawet lilowy fiolet.
Porowate domieszki mineralne, perlit i granulaty, wspomagają dopływ powietrza do korzeni, magazynują składniki odżywcze i wilgoć, ułatwiają odpływ nadmiaru wody. W sprzedaży często można spotkać sukulenty, w tym kalanchoe, w zwykłej ziemi torfowej albo kwiatowej zmieszanej z kilkoma kulkami styropianu. Takie podłoże powinno się jak najprędzej wymienić na bardziej odpowiednie.
Kalanchoe (żyworódka) - jakiego potrzebuje stanowiska? Kalanchoe preferuje jasne stanowisko przez cały rok. Latem może stać w miejscu jasnym do w pełni słonecznego na otwartej przestrzeni. Wiosną tylko nie wolno rośliny wystawiać gwałtownie na działanie promieni słońca. Intensywne promieniowanie UV może poparzyć liście sukulenta. Można to poznać po brązowych, nieregularnych plamach na liściach. Aby przyzwyczaić kalanchoe do słońca, trzeba wystawiać ją przez jeden-dwa tygodnie w półcień. Wystarczy trochę słońca ranem i przed wieczorem. Po tej fazie przygotowawczej można kalanchoe wystawić na odpowiednie słoneczne miejsce.
Kiedy temperatura w nocy zacznie spadać poniżej 10°C, przenosi się kalanchoe na jej miejsce w mieszkaniu, względnie od połowy października do chłodnego zimowiska.
Kalanchoe powinno mieć warstwę drenażową
niedziela, 5 września 2021
Poranny przymrozek
Jutro zbieram ziemniaki i buraki.
Pomidory wymarzły.
sobota, 14 sierpnia 2021
Nawłoć pospolita - opis, właściwości, zastosowanie
Nawłoć pospolita - charakterystyka
Surowcem nawłoci pospolitej jest ziele, czyli nadziemne części kwitnącej rośliny. Są one gorzkie i posiadają cierpki smak. Jej łodyga natomiast dorasta do ok. 30-100 cm i okryta jest nielicznymi zaostrzonymi listkami. Liście przyziemne mają jajowaty kształt. Kwiaty są barwy żółtej, a na szczycie tworzą 1/3 długości pędu – wiechę. Najczęściej zbierane są w okresie od lipca do października. Ziele nawłoci pospolitej zbiera się podczas słonecznej pogody w pełni kwitnienia. Suszy się na siatkach lub wiesza w pęczkach w bardzo przewiewnym miejscu. Dzięki temu zachowuje swoją barwę i zapach. Najważniejsze, by temperatura otoczenia nie przekroczyła 40 st. C.
Zastosowanie nawłoci pospolitej
Głównie jako środek przeciwzapalny, do dezynfekcji, do opatrywania ran. Ponadto nawłoć pospolita działa: ściągająco, przeciwzapalnie, uszczelniająco na naczynia krwionośne, moczopędnie, a także przeciwzakrzepowo. Jej właściwości lecznicze wykorzystywane są od wieków w kuracji wielu schorzeń.
Surowiec nawłoci pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz żółci. Wspomaga leczenie zaburzeń trawienia (gazów, wzdęć, niestrawności czy problemów żołądkowych oraz jelitowych). Gotowym odwarem można przemywać rany na skórze czy podrażnione miejsca. Przyspiesza gojenie przez zmniejszanie krwawienia i ściągnięcie rany. Nadaje się również do płukania jamy ustnej oraz gardła. Posiada flawonoidy i saponinę, dzięki którym działa moczopędnie. Dzięki dużej ilości garbników i fenolokwasów dobrze oddziałuje na przewód pokarmowy, zapobiega nadmiernej łamliwości naczyń włosowatych.
Syrop z nawłoci – Trochę Inna Cukiernia
Syrop z nawłoci
pęk kwiatów nawłoci
cytryna
cukier (brązowy, kokosowy, palmowy)
Wybierajcie kwiaty, które ledwie się rozwinęły i mają jeszcze dużo pąków. Można też wykorzystywać liście, ale dla łagodniejszego smaku warto użyć samych kwiatów. Kwiaty zalać gorącą wodą, by je zakryć i odstawić pod przykryciem do wystudzenia. Odcedzić napar, dodać sok wyciśnięty z cytryny oraz cukier. Żeby syrop był trwały, cukru powinno być przynajmniej połowę wagi naparu (najlepiej tyle samo), ale po prostu dodajcie do smaku, ja wolę dać mniej, bo daje to większe pole manewru ze słodkością przy podaniu. Podgrzać do rozpuszczenia cukru i przelać do wyparzonych butelek. Można pasteryzować.
Nawłoć oprócz silnego działania przeciwutleniającego działa również moczopędnie i przeciwbakteryjnie. I ma bardzo fajny ziołowy smak.
Inne propozycje przepisów z kwiatami i z nawłocią znajdziecie w książce „Jadalne kwiaty" wydawnictwa Pascal.
https://trocheinnacukiernia.home.blog/2016/09/06/syrop-z-nawloci/
środa, 28 lipca 2021
wtorek, 27 lipca 2021
poniedziałek, 26 lipca 2021
Warzywa i zioła Indianki do surówki
pietruszka, szczypior, sałata, ogórki, ogórki melonowe, rukola, majeranek, cukinia.
#ziele #zioła #DzikaKuchnia #warzywa #SuroweWarzywa #SurowaKuchnia #pietruszka
#pietruszka #szczypior #sałata #ogórki #OgórkiMelonowe #rukola #majeranek #cukinia.
#Czukty #RanchoNaMazurachGarbatych #RanchoRomanticaRebelle #GminaKowaleOleckie
Izabella INDIANKA Redlarska
wtorek, 20 lipca 2021
Kiszona cukinia krok po kroku - 4 sprawdzone przepisy
Cukinię można zakisić tak samo jak ogórki – w solance, z dodatkiem czosnku i kopru. Receptura jest bardzo prosta. W ten sam sposób można przygotować kabaczki kiszone, sprawdzi się także kiszona dynia a nawet kiszone pomidory.
- 2-3 cukinie,
- 1 korzeń chrzanu,
- 4 kwiatostany kopru,
- 4 ząbki czosnku (lub tyle, ile wyjdzie słoików),
- 1 l wody,
- 1 łyżka soli,
- kuleczki pieprzu.
Przygotowanie kiszonej cukinii warto zacząć od przygotowania słoików. Z podanego przepisu wyjdzie 4-5 słoików o objętości 0,5-0,6 l. Do kiszenia najlepiej wybrać cukinię młodą, o stosunkowo miękkiej skórze, ponieważ ona najlepiej się ukisi.
- Cukinię umyj, odetnij górę i pokrój na słupki (na pół w poprzek i każdą połówkę na ćwiartki lub ósemki).
- Rozpuść sól w wodzie.
- Ułóż słupki cukinii w słoikach. Dodaj kwiatostan kopru, ząbek czosnku i wsyp kilka ziarenek pieprzu.
- Zalej słoiki solanką i zakręć.
- Ustaw słoiki na ścierce i zakryj je ściereczką. Przez kilka dni słoiki mogą syczeć i puszczać wodę, później należy je przestawić w suche, chłodne miejsce.
niedziela, 18 lipca 2021
Sadzenie pomidorów
Młode rośliny powinny mieć około 20-30 cm wysokości i po 5-7 liści. Krzaczków nie należy sadzić zbyt blisko siebie – warto zachować odstęp około 40-50 cm, aby zapewnić owocom dostęp do światła. Poza tym posadzone zbyt gęsto pomidory częściej są atakowane przez choroby i szkodniki.
Dobrze posadzić obok czosnek, który odstrasza choroby grzybowe i zarazę ziemniaczaną.