Nawłoć pospolita - charakterystyka
Surowcem nawłoci pospolitej jest ziele, czyli nadziemne części kwitnącej rośliny. Są one gorzkie i posiadają cierpki smak. Jej łodyga natomiast dorasta do ok. 30-100 cm i okryta jest nielicznymi zaostrzonymi listkami. Liście przyziemne mają jajowaty kształt. Kwiaty są barwy żółtej, a na szczycie tworzą 1/3 długości pędu – wiechę. Najczęściej zbierane są w okresie od lipca do października. Ziele nawłoci pospolitej zbiera się podczas słonecznej pogody w pełni kwitnienia. Suszy się na siatkach lub wiesza w pęczkach w bardzo przewiewnym miejscu. Dzięki temu zachowuje swoją barwę i zapach. Najważniejsze, by temperatura otoczenia nie przekroczyła 40 st. C.
Zastosowanie nawłoci pospolitej
Głównie jako środek przeciwzapalny, do dezynfekcji, do opatrywania ran. Ponadto nawłoć pospolita działa: ściągająco, przeciwzapalnie, uszczelniająco na naczynia krwionośne, moczopędnie, a także przeciwzakrzepowo. Jej właściwości lecznicze wykorzystywane są od wieków w kuracji wielu schorzeń.
Surowiec nawłoci pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz żółci. Wspomaga leczenie zaburzeń trawienia (gazów, wzdęć, niestrawności czy problemów żołądkowych oraz jelitowych). Gotowym odwarem można przemywać rany na skórze czy podrażnione miejsca. Przyspiesza gojenie przez zmniejszanie krwawienia i ściągnięcie rany. Nadaje się również do płukania jamy ustnej oraz gardła. Posiada flawonoidy i saponinę, dzięki którym działa moczopędnie. Dzięki dużej ilości garbników i fenolokwasów dobrze oddziałuje na przewód pokarmowy, zapobiega nadmiernej łamliwości naczyń włosowatych.